Müslüman gözü açık olmalı

    Gün boyu başım ağrıdı. Başımın ağrımasına da çevresel etkenler vardı. Sabah üzerimde bir ağırlıkla uyandım zaten. Gün içinde çevremden aldığım haberler ağrımı artırdı. Geçip gidemiyor insan acıların yanından. Çare olmak istiyor. Çare olmak istemeli de zaten. Ama hepimizin bir takati var. Elimizden gelen üzülmekten başka bir şey değil. Sadece bir üzülmek duygusu da değil bu. Harekete geçiyorsun, konuşuyorsun ama elden bir şey gelmiyor.

    Ben iyi isem gerisi önemli değil diyemiyorsun. Kapıyı kapatınca dışarıda kalmıyor hiçbir şey. Sonuçta insani özellikler taşıyoruz. Doğamızda insani duygular var. Hayvandan öte olmak için acıyı paylaşmak gerekir. Hayvandan öte olan acı paylaşır. Tabii genelleme yapmam da doğru değil. Bazı hayvanlar üzerinde bir merhamet gömleği giymiş gibi geziyor ortalıkta. Köydeki kedilerimden biliyorum. Tok olan açın halinden anlıyor mesela. Yemeğini yiyen gidiyor, diğeri de yesin diye.

    Kedilerimi özledim. Sabah gelip yemek istemelerini özledim. Dışarıdayken peşimde gezmelerini özledim. Hiç değilse kendi başıma çıkabiliyordum köyde dışarıya. Şehir hayatı bana göre değil. Ruhum ve bedenim hapiste gibi hissediyorum. Hastaysanız özgürlüğünüz yok şehir yerlerinde. Şehrin tek kolaylığı, doğalgaz olması. Ulaşımın kolay olması. Fakat kolaylıkta rahmet yok. Bunu tecrübe edeli çok oldu. Zorluk arttıkça rahmet artıyor. Hayatta hiçbir işim de kolay olmamıştır.

    Bugün dinlenmek istedim ama olmadı. Okumak bana iyi geliyor. Sanki içimde arılar bal yapıyor gibi hissediyorum. Kitaba gözlerim dokunmadığı gün dünya dokunmuş gibi hissediyorum. Dünyadan nefret etmiyorum tabii ki. Yaşamayı seviyorum. Dünyayı seviyorum. Bu kadar güzelliği, sevmezlik olamaz. Dünya diye tabirde bulunduğum benimle Allah'ın arasına giren her şey. Benim dikkatimi hakikatin önünden alan her şey. Dikkatimi dağıtan ve beni dağıtan her şey.

    Müslüman gözü açık olmalı. Göz kapağı açık olsun anlamında değil. Gözü açıldıktan sonra bir kez daha açmalı. Sadece gözüyle görmemeli olayları. Aklının gözleriyle görmeli. Akıl ve duygularını terazide eşitleyerek görmeli. Sade akıl ile düşününce merhameti unutabilir insan. Duyguları bir kenara bıraktığı için sertleşebilir. Sade duygularıyla düşünen insan mantıklı düşünemez. Terazide hep denk olmalı kefeler. Hayatın merkezinde itidal var. Bu yüzden ortada gitmemiz emrediliyor. Terazide bozulma başladığı zaman her şey bozuluyor.

    Bugün bir karar aldım. Hafta sonları itikafa girmeyi düşünüyorum. Buna ihtiyacım var. Bir kitap okumak kadar değerli çünkü insanın kendini okuması gerekiyor. Her insan, ilahi bir zerre. Zerreler bir araya geldiğinde hakikate doğru bir yolculuk başlar. Gördüklerimiz ve göremediklerimiz, hakikatin kudretinin bir yansımasıdır. Ancak burada panteizmden bahsetmiyorum. Zira gördüklerimiz ve göremediklerimiz, ilahi kudretin kendisi değil; O'nun bir tecellisidir. Çünkü yeryüzündeki her güç, mutlak kudret sahibinin bir yansımasıdır. Bütün farklı güçler, tek bir kaynağa dayanır.

    Fakat insanın ruhu, ahirette bir yurt edineceğine göre diğer varlıklardan ayrılır. Çünkü insan, bir sonuç elde edecek şekilde yaratılmıştır. Sonuç elde etmek ise muhatap kılınmak demektir. Bu da gösteriyor ki insan, gerçek kudret sahibi tarafından muhatap alınmıştır. Çünkü sonucu verecek olan O'dur. İşte bu noktada, düşüncemiz panteizmden ayrılıyor. Panteizm, tüm varlığı Tanrı'nın kendisi olarak görürken, biz her şeyin yalnızca O'ndan bir yansıma olduğunu ve O’nun zatı ile bir tutulamayacağını kabul ediyoruz.

    Şahıs olarak tanrı kelimesini de kabul etmiyorum. Ameller niyetlere göre tabii ki. Benim niyetim kabul etmiyor tanrı kelimesini. Benim inandığım ilah, eşsiz ve benzersiz. Tek bir adı var. Bir de yaratmak kelimesini kabul etmiyorum. Yaratmak yoktan var etmek demektir. Allah her şeyi yaratmıştır. Yaratılan her şeyin keşfi yapılır. Keşif yapanların birçoğu yarattığını zannediyor, haşa. Böyle garip garip söylemler duyuyorum.

Yarın güzel bir çalışma yapmam gerekiyor. Sıkı bir çalışma yapmam gerekiyor. Elimdeki kitabı pürdikkat okumalıyım. Okuyacaklarım birikiyor git gide. Ölümü düşününce zaman yetmiyor, çalışmak yetmiyor. Bir iz bırakmak istiyorum. Bu izi dünyaya bıraksam ne anlam ifade eder ki? Allah'ın kulu olduğumda zaten iz bırakmış olacağım. Allah iz bırakanlardan eylesin.