Dağ & Yalnızlık
Çocukken duyardım büyüklerimden. Dağ gibi büyük tasvirlerini. Kimi zaman kol kanat geren insanlara, kimi zaman derdi büyük insanlara yakıştırılırdı. Çok demek, büyük demek yerine dağ gibi derlerdi. Ömrü yıllara verip yaş aldıkça şiirlerde, şairlerde ve peygamberler hayatlarında dağın önemli olduğunu öğrendim durdum. Hz Nuh'un çilesi, gemi dağa oturunca diner oldu. Cahit Zarifoğlu, buzdağının ardına yazdı. Yavuz Bülent Bakiler, Sen Sen Sen şiirinde bir dağ başı yalnızlığı yaşıyorum dedi. Herkes seni, yalnızlığında tasvir etti. Herkes, kudrete dair bir belirti olsa senden bir şey buldu. Kimi kaçtı sana sığındı. Kimi sükutuna ses verdi durdu. Sen usul usul yerinden giderken sessiz ve sedasız, yaşayanların ömrüne katık oldun. Varlığına sözler, kederler, anlamlar yüklendi. Kendine yük gelmeyen ağırlığının üzerine bir de yalnızlık yüklendi. Gördüklerini içine attın yandın. Yanan tatlıdır dedin. Eteklerinde üzümlere, yeraltında sulara tat verdin. Ey dağ şimdi söyle bana. Yalnızlığında mı
