Dünyalılaşmayan bir aşk

    Bu hafta hızlı geçti. Bir dakika boş vaktim yoktu. Çünkü doldurdum, bütün boş olacak vakitleri. Doldurmam gerekiyordu. Görüntüler bana bir sunuda ya da anlatıda bulunamıyor. Ben de düşünsel anlatıya sığınıyorum. Orada kendi hükümranlığım var. Kendi kurduğum bir düzen var. Bu düzenin başkentinde yalnızca aşk var. Dünyalılaşmayan bir aşk.

    Hafta içi çabuk geçiyor. Hafta sonu da. Geçen hafta dergileri eser göndermeyi düşünmediğimi söylemiştim. Daha doğrusu sık şekilde göndermek istemiyordum. Fakat bunun kendi içimde bir bencillik olduğunu düşünüyorum. Bazen hislerimle hareket ediyor. Bu doğru değil. Kendimi burada eleştirmem gerekiyor. Akıl ve kalp aynı istikamette olmalı. Kalp kendini hükümdar zannetmemeli. Yeri geldiğinde müdahale edilmeli. Akıl olmadan duyguların da bir anlamı olmuyor. Demem o ki eser güzelse gönderilmeli. Sana benzeyen bir dergiye gönderilmeli. Dergilerde de ticari kaygılar var. Dünyadan yakınmak için yola çıkan her dergi, yeri geldiğinde dünya ile ahbap olmak zorunda kalabiliyor. Ayakta durmak için konjonktüre ayak uydurabiliyor. Bunu da yadırgamamak gerekiyor. Eğer bir yadırgama içine girmek gerekiyorsa aynadaki kişiyle baş başa kalmak gerekli.

    Okumalarıma devam ediyorum. Yalnız hazırladığım ders programı yetersiz. Verim alamadığımı düşünüyorum. Demek ki hata yaptığım bir yer daha var. Her gün azar azar okuduğum kitaplardan devam ediyorum. Çeşiti bu kadar yüksek tutmak doğru değil. Çeşiti yüksekte tutarken aynı zamanda her güne bir kitap ayırabilmeli. O zaman her gün her kitabı okumamak gerek. Doğrusu her gün bir kitap. Sonuçta yedi günde yedi kitap okuyabilirsin. Bir kitaba özel bir vakit ayırınca daha iyi bir okuma gerçekleştirirsin. Fıtratıma bunun daha uygun olduğunu düşünüyorum. Şimdi günlük tutuyor olmasam kendimi eleştirirken başkası da gelip katılıp beni eleştiriyor. Günlüğün en çok sessizliğini seviyorum. Sonuçta kendi iç muhasebemizi yapıyorum. Kusurlarımı, artılarımı, eksiklerimi biliyorum. Genellemeden söylemek gerekirse bazen kişiler acımasız hale dönüşebiliyor. Zaten kendi muhakemesini yapıyor karşısındaki, ne diye muhakeme yapan kişiye katılıp yargıçlık cübbesi giyiyorsun. Gerçek Hakim belli aslında. Ama dünya kendine hakim sananlarla dolu. Bu yüzden sanmaktan öteye gidilmiyor.

    Şimdi bu günlüğü yazarken yine duygularıma kapıldığımı fark ediyorum. Duygularım, aklımdan daha güçlü. Aklımın güçlü olduğu zamanlarda da duygularımı hiç hissetmiyorum. Bu dengeyi mutlaka güzel bir şekilde kurmalıyım. Peygamberim aleyhisselatu vesselamın yolundan gitmeliyim. O hem duygusal hem akıllı bir insandı. Kuşu ölen bir çocuğa ziyaret duygusal bir yaklaşım. Kendisine zulüm gösteren insanlara merhamet akıllı bir yaklaşım. Bu dengeyi kurmak çok önemli. Hadis okuduğumda denge görüyorum hayatın her akışında.

    Haftada bir günlük tutmak daha iyi geldi. Hem birikiyorsun, hem de biriktiriyorsun. Bu hafta bir ödül aldım. Üstün başarı belgesi verildi. Bu belgeyi annem ve babama ithaf ettim. Onlar olmasa halim nice olurdu bilmiyorum. Şu anki insan olabilir miydim? Allah şu anki insan olmamı istediyse yine olurdum elbet. Ama aile mühim mesele. Onların yokluğunu hiç görmek istemiyorum. Umarım görmem. Onlar beni görürse Allah dayanma gücü versin.

    Bugün yeniden bir ders programı hazırlamayı düşünüyorum. Allah nasip ederse yaz için güzel bir plan yapmaya çalışıyorum. Mükemmel bir hedefim var. Allah'a yakınlaşmak. Geçenlerde niçin okuduğumu düşündüm. Ya da niçin yazıyorum? Ya da niçin yaşıyorum? Ben niçin iyilik yapıyorum? Niçin güzellik arıyorum? Niçin güzel bir cümlenin peşinde koşuyorum? Allah'a yakınlaşmak için. O'nu sevdiğim için. Böyle emrettiği için. O'nun emri başım gözüm üzerine.

    Özellikle Cumartesi günü yazıyorum günlüğü. Annem pazara gidiyo saatlerde. Mikrofona daha kolay konuşuyorum. O da daha iyi anlıyor beni. Bu aralar sol elimde büyük problemler var. Hastalığım sol elimde ilerlemeye devam ediyor. Beni fethetmek istiyor. Ama unuttuğu bir şey var. Dünyaya meyil verseydim beni fethedebilirdi. Dünyayla bir bağım yok ki. Elbette var. Bak yine kalbimce konuştum. Olmaz olur mu? Ailem var. Söylediklerim istisnaların dışında. Şimdi daha akıllı oldu. Hep böyle kendi kendimle kavga ediyorum. Olsun kendi kendime gönlüm kırılmıyor. Dünyayla bağım var ama dünyalıklarla yok. Bu yüzden bedenim kalacak. O dünyalı. Benim arzum biraz fazla galiba. Allah'ı görmek istiyorum. Peygamberimiz aleyhisselatu ve selamı görmek istiyorum. Dünyanın içindeki beni meşgul eden basit işlerden ve kelimelerin fazlalığından sığınmak istiyorum.

    Biraz uzun oldu ama yapacak bir şey yok. Benim de kendi kendime konuşmaya ihtiyacım var. Kitaptan yine bu hafta da haber gelmedi. Kolay okunabilir bir kitap aslında. Galiba yoğunluk var. Geri dönüş yapsalar bir haftada hallolur benim kitap. Ama bilmiyorum, niçin geri dönülmeli hala? Bu iyi mi kötü mü orayı da bilmiyorum. Fakat kitabıma güveniyorum. Çünkü bana dayatılan bir düzenle hayata bakmıyorum. Kendi kurduğum düşünce yapısıyla bakıyorum hayata. Bu da özgün ve özgür hissettiriyor. Allah bu yüzden din vermiş. Bizi de özgün ve özgür kılmış. Vitrin hükümdarlığı yapılıyor bu devirde. Köle olmanın farkına varılmıyor çoğu zaman. Herkes kendi vitrininde hükümdar, kendi içinde köle. Kelimeleri yordum. Şimdi de toparlama zamanı. 

    Zamanı yavaşlatmaya karar verdim. Zaman yavaşlayınca içindeki rahmet ortaya çıkıyor. Bizim elimizden bunu almaya çalışıyorlar. Bu tarz konuları anlattığımda yadırganıyorum. Bu kez içine daha çok sığınıyorsun. Benim istediğim kardeşlerim farkında olsun. Dayatılan düzenden kendileri çıkarıldığında uçuk bir fark olmasın. Kendileri çıkarıldığında düzen kaybetsin. Fakat paranoyak olduğumu düşünüyorlar zannediyorum. Bu yüzden nasihat çoğu zaman veremiyorum. Almak istemiyorlar. Sonra kendime kızıyorum. Sen önce kendine nasihat ver. Hoş. Fiili ve sözlü olarak yaptığım bir davranışta nasihat veriyorum. Münafık olmamak için. Ama yine de benimsenmiyor. Nasihat almayanlar da sorun yok. Bence yine bende sorun. Hatayı kim bilir, nerede yapıyorum? Allah bütün Müslümanların üzerinde hikmetini artırsın. Güzellikleri artırsın. Kötülükle en iyi baş etmenin yolu iyiliği arttırmak.

    Allah'a ısmarladık sevgili günlük